کشف دندان 14000 ساله قدیمیترین شکل دندانپزشکی را نشان میدهد
دندان مولر (آسیاب) کشف شده در شمال ایتالیا نشان میدهد در دوران پارینه سنگی (پالئولیتیک) کار ترمیم دندان صورت میگرفته است.
کشف دندان 14000 ساله قدیمیترین شکل دندانپزشکی را نشان میدهد
دندان مولر (آسیاب) کشف شده در شمال ایتالیا نشان میدهد در دوران پارینه سنگی (پالئولیتیک) کار ترمیم دندان صورت میگرفته است.
شاید بسیاری از شما علاقه ای به مراجعه به مطب دندانپزشکی و ابزارهای فلزی که در ذهن دارید، نداشته باشید، اما باید خوشحال باشید در دوران پارینه سنگی نیازی به دریل و ترمیمهای دندانی نداشته اید، زمانی که بهترین ابزار برای این کار یک سنگ تیز شده بود.
شکل- دندان باستانی تمیز کاری شده با ابزار سنگی، قدمت دندانپزشکی در انسانها را نشان میدهد
شواهدی از دوران پارینه سنگی قدمت بالای دندانپزشکی را نشان میدهد. پژوهشهای جدید دانشگاه بولونیای ایتالیا که توسط استفانو بنازی ( Stefano Benazzi ) صورت گرفت، گزارش کرد دندانی به قدمت 14000 سال پیدا کرده اند که اقدامات دندانپزشکی اولیه روی آن انجام شده است. نشریه Scientific Reports این مقاله را به چاپ رسانده است. باستان شناسان در حفاری باستان شناسی در شمال ایتالیا این دندان را در سال 1988کشف کرده بودند و قدمت آن را 13820 تا 14160 سال تخمین زده بودند اما تا کنون شواهد دندانپزشکی پیشگامانه در آن را تشخیص نداده بودند.
استفانو بنازی میگوید: "این دندان قدیمی ترین شواهد بی چون و چرای جراحی جمجمه و دندانی است که در حال حاضر با دریل دندانپزشکی و مته کاری ارائه میشود."
صاحب این دندان مرد جوان حدود 25 ساله ای بوده که در شمال ایتالیا زندگی میکرده است. اسکلت این مرد که به خوبی حفظ شده بود در دولومیتهای ونتوی نزدیک بلونو در ایتالیا پیدا شد و هم اکنون در دانشگاه فرارا برای مطالعات بیشتر نگهداری میشود.
بنازی میگوید: "درمان دندانی صورت گرفته روی این دندان باستانی تا کنون تشخیص داده نشده بود و حفره موجود در آن به عنوان یک ضایعه ساده پوسیدگی برداشت شده بود. "
بنازی و همکارانش نشان دادند که این نوع درمان دندانپزشکی پیش از این در اواخر پارینه سنگی بالایی صورت میگرفت. در آن زمان احتمالا خلال دندان که از استخوان و چوب ساخته میشد، برای در آوردن ذرات باقیمانده غذا بین دندانها استفاده میشد اما تا کنون هیچ شواهدی وجود نداشت که خلال دندان پارینه سنگی را با پوسیدگی دندان، مرتبط کند.
پر شدگی دندانی ساخته شده از موم زنبور، در دندان انسانی مربوط به 6500 سال پیش در اسلوانی کشف شده بود در حالی که دریل دندانپزشکی که احتمالا برای برداشتن بافت پوسیده استفاده میشد، در دندان مولر 9000 ساله (دوران نوسنگی) در قبرستانی در پاکستان کشف شد.
بنازی و همکاران، دندان مولر سوم سمت راست فک پایین نمونه ایتالیایی را آنالیز کردند و متوجه شدند این دندان حاوی حفره بزرگ اکلوزال است. این محققان با استفاده از اسکن میکروسکپ الکترونی شیارهای عجیبی در سطح داخلی این حفره بزرگ شناسایی کردند که حاصل حرکات مربوط به نوک شیء سنگی تیز در جهات مختلف بود. آزمایشهای صورت گرفته بر روی مینای سه دندان مولر که در آنها از نوک چوب، استخوان و سنگ استفاده شده بود، تایید کرد که این شیارها مشخصه خراشیدگی و تراشیدگی عمدی هستند.
بنازی میگوید: در اصل بافت عفونی به دقت با استفاده از ابزار سنگی تیز از داخل دندان خارج شده بود. این نشان میدهد انسانهای اواخر پارینه سنگی بالایی در مورد اثرات تخریبی پوسیدگی دندان و نیاز به مداخله درمانهای تهاجمی برای تمیز کردن پوسیدگی عمیق دندانی آگاهی داشتند.
محققان اشاره کردند که بخشی از مینای این دندان به علت ساییدگی گرد شده و پولیش شده است که نشان میدهد درمان مدتها پیش از مرگ فرد صورت گرفته است.
این یافته ها نشان میدهند که دندانپزشکی نوین از اقدامات خلال دندانی بسیار قدیمی تکامل یافته است نه دریل کاری دندانپزشکی. مارکو پرسانی یکی دیگر از این محققان میگوید: این کشف نشان میدهد انسانها مهارت خلاقیت و چیره دستی را ترکیب کرده و به درستی فناوری را برای ساخت ابزارهایی برای طب دندانپزشکی اولیه در عصر حجر مدیریت کرده اند.
منبع :
http://www.abc.net.au/science/articles/2015/07/17/4275657.htm
